Σελίδες

Οι μύθοι μας, οι αλήθειες μας


Μέσα στα παραμύθια και τους μύθους μας, βρίσκονται οι μεγαλύτερες αλήθειες μας


οι ιστορίες μας, εμάς παραμυθούν

 
Οι μύθοι μας, οι αλήθειες μας

Τώρα τελευταία μου αρέσει να διαβάζω ιστορίες. Απλές ιστορίες. Οι αλήθειες είναι στο απλό. Τούτο ίσως δεν καταλαβαίνουμε και προσπαθούμε να το εξηγήσουμε με τόσες πολλές θεωρίες – που εμείς σαν σοφοί και έξυπνοι άνθρωποι που είμαστε φτιάξαμε, για να προσεγγίσουμε τεχνητά …την απλότητα. Έτσι σήμερα, και με την βοήθεια του τυχαίου, σε μία μόλις μέρα διάβασα τρεις εκδοχές της ίδιας αλήθειας που αφορά στην ανθρώπινη φύση.Θα τις διηγηθώ και μετά θα πω την δική μου...
 
 


Η πρώτη είναι μια ιστορία από την Ινδία. Και εξιστορεί το εξής.
Δύο μοναχοί έπλεναν τις κούπες τους στο ποτάμι, όταν είδαν έναν σκορπιό να πνίγεται. Ο ένας μοναχός, αμέσως τον άρπαξε και τον άφησε δίπλα στην όχθη. Κατά την διάρκεια, ο σκορπιός τον τσίμπησε. Καθώς συνέχισε να πλένει την κούπα του, ο σκορπιός και πάλι έπεσε στο νερό. Ο μοναχός και πάλι τον έσωσε, ενώ ο σκορπιός και πάλι τον τσίμπησε.
Ο άλλος μοναχός τον ρώτησε «αδελφέ μου, γιατί συνεχίζεις να τον σώζεις, αφού το γνωρίζεις ότι είναι στην φύση του σκορπιού να τσιμπάει;»
«Διότι είναι στην δική μου φύση να σώζω» απάντησε ο μοναχός.


Η δεύτερη είναι μια ινδιάνικη ιστορία.
Ένα βράδυ ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε:
~"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας". Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ. Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.'
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
~"Ποιος λύκος νικάει;"
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά .....
~"Αυτός που ταΐζεις.".


Και η τρίτη είναι ένα παραμύθι.
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας λύκος που ούτε καλός ήταν ούτε κακός. Έφτασε που λέτε η μέρα και η στιγμή να διαλέξει τι θέλει να είναι. Και το δάσος του έφερε μια μικρή κοπέλα που σε ύπνο βαθύ βρισκόταν. Και του λέει το πνεύμα του δάσους...
~ "Η φύση σου είναι πολλαπλή και οι επιλογές σου αρκετές. Αλλά πρέπει να διαλέξεις με ποιά πλευρά σου θα συμφιλιωθείς. Αν φας την κοπέλα θα πάρεις την αθώα της ζωή. Θα είσαι ξακουστός για το κατόρθωμα σου αυτό ανάμεσα στις άγριες ψυχές και οι Σκιές θα γίνουν φίλες σου και προστάτιδες σου. Οι αγέλες θα σε τιμούν και τον φόβο τους θα σου δηλώνουν. Θα υποτάξεις και θα βασιλέψεις κάθε άγρια και λυσσασμένη καρδιά. Θα έχεις όλες τις χάρες και την τόλμη να εξουσιάζεις τις τύχες όλων που ζουν στο δάσος. Εσύ θα αποφασίζεις πότε και που κάποιος ή κάτι πρέπει να πεθάνει. Αν όμως δεν την φας... τότε θα νιώσεις την ειρωνία και την κοροϊδία των ομοίων σου. Η εικόνα σου θα σημάνει δειλία και υποταγή στην αδυναμία. Και για όλη σου την ζωή θα είσαι αναγκασμένος ή να κρύβεσαι ή να προστατεύεις την ζωή της μικρής κοπέλας."
Ο Λύκος πήγε πάνω από την κοπέλα... Σκέφτηκε όλα όσα είπε το πνεύμα του δάσους και αποφάσισε...
"Η καρδιά μου δεν λυγίζει και το πνεύμα μου δεν τρομάζει του δάσους Φωνή. Λύκος είμαι και δεν αλλάζει. Κακό και καλό στην φύση μου καλά κεντημένο είναι. Μα τι να την κάνω την εξουσία όταν η φιλία και η συντροφιά θα έχει φύγει μακριά? Μόνος είμαι και τώρα, μόνος θα είμαι και τότε. Αποφάσισα του δάσους φωνή και λογάριασα καλά. Η ζωή μου σύντομη θα είναι αλλά θα έχει συντροφιά."
Και έτσι... ο λύκος με τα χνώτα του ξύπνησε την μικρή κοπέλα κι αφού την εμπιστοσύνη της κέρδισε σε δρόμο δύσκολο και μακρύ ξεκίνησαν. Και έζησαν μαζί τις ομορφότερες στιγμές που μπορεί να προσφέρει μια φιλία.  Και οι  Σκιές κρατήθηκαν μακριά γιατί τέτοια χαρά  και ευτυχία φοβόντουσαν να  αγγίξουν.  Οι άλλοι λύκοι έμαθαν πως μπορούν να επιλέγουν και να κρίνουν  το σωστό από το λάθος. Το καλό από το κακό. Την ανάγκη και την αξία...
Και έζησαν οι λύκοι καλά και η κοπέλα μέσα σε μια ζεστή συντροφιά.


Με λύκους και με σκορπιούς, αναζητάμε εμάς στα γιατί μας. Με παραλληλισμούς και παρομοιώσεις, μιλάμε όσα διαφορετικά δύσκολα θα περιγράφαμε για την φύση μας…
Ερωτήματα ανθρώπινα. Διλήμματα ανείπωτα, που αφορούν στην φύση της φύσης μας, και που ο μύθος μπορεί να τα ανασύρει για να μπορέσουμε να διακρίνουμε ό,τι αντίστοιχα στην ζωή μας παρασύρει μια παρόμοια  συμπεριφορά.
Σαν άνθρωποι λοιπόν, και σαν θέλουμε να αλλάξουν τα δικά μας για να ζήσουμε καλύτερα, ας διαβάσουμε με παραμύθια τις αλήθειες μας. Και σε παραμύθια ας καταλάβουμε τα ερωτήματα μας. Και γλυκά με παραμύθια ας προβάλουμε απαντήσεις για τις δικές μας αλήθειες. Και όλο τούτο θα ημερέψει την φύση μας που δεν είναι και τόσο άγνωστη τελικά…
Και σαν μάθουμε να μην φοβόμαστε τους «μύθους» που για τους φόβους μας φτιάξαμε, ίσως καταφέρουμε να μάθουμε περισσότερα για την «φύση» μας, που ενδέχεται να μην είναι και τόσο ισχυρή.

Αναλογιστείτε μόνο τούτο για την ανθρώπινη φύση - που είναι και το ιδιαίτερα σημαντικό.

Μέσα από όλους αυτούς τους μύθους επικοινωνούμε τις αμφιβολίες και τους φόβους μας, περί της φύσης μας. Αμφιβάλλουμε για την ισχύ τους, διαμορφώνουμε ερωτήματα για την αλλαγή τους. Ενεργοποιώντας, μαθαίνοντας και εξασκώντας το πολύτιμο εργαλείο που όλοι διαθέτουμε, το εργαλείο... της επιλογής.
Της επιλογή για ό,τι θέλουμε να ζήσουμε στην δική μας ζωή. Και τούτο δεν είναι λίγο.

Κάθε επιλογή καταγράφει ήθος και έθος. Δεν ταυτίζονται πάντα. Όμως και τα δύο αλλάζουν.
Εκπαιδεύονται μέσα μας με συνειδητές επιλογές σε ποιο από τα δύο θα κλείνει η σκέψη μας και η συμπεριφορά μας. Τούτο αλλάζει και τις σκέψεις και τις συμπεριφορές, και αυτό αλλάζει την ζωή μας -αν θέλουμε… Ναι, γιατί υπάρχει μια δυσκολία, που θα πρέπει να κατονομαστεί. Πρέπει να θέλουμε. Ο μόνος που μπορεί να μας εμποδίσει είναι ο εαυτός μας.


Σταυρούλα Πανοπούλου 07.2013

ΥΓ. Ο Λύκος δεν είναι τυχαία στους μύθους από τα πολύ παλιά χρόνια. Είναι ο γνωστός μας Σκύλος. Που αγριεύτηκε από τον άνθρωπο και πήρε τα βουνά, ή που δεν έμαθε να ζει με άνθρωπο – γιατί σε τούτο μόνο διαφέρει ο σκύλος από τον λύκο, όχι σε άλλο. Στο έθος, στην συνήθεια. Αλήθεια, νομίζετε ότι έχει ήθος ο σκύλος; Αν απαντήσουμε ναι, τότε με ανθρώπινους μύθους μιλάμε για την δική τους "φύση" … Και όπως πάντα οι μύθοι, έτσι κι αυτοί, μέλλουν να κάνουν καλό στην φύση όσων τους διηγούνται...







Πηγές:
(1) Η φύση των πραγμάτων http://100mythoi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_27.html
(2) Οι δύο λύκοι http://www.childit.gr/v2/index.php/worth/1594-oi-dio-likoi-ena-paramythi-gia-megalous-k-mikrous
(3) Ιστορίες ξέρω μόνο να λέω http://like-wolves-life.pblogs.gr/2007/08/istories-xerw-mono-na-lew.html
(4) Φωτογραφία ανάρτησης http://fe-mail.gr/pages/posts/sex/sex3990.php