Σελίδες

Η πατάτα με το παράξενο σχήμα


Παραμύθι...

Των ανθρώπινων σχέσεων τα περίεργα σχήματα και
η ιστορία της πατάτας με το παράξενο σχήμα



- Απόψε θα σου διαβάσω το παραμύθι με την πατατούλα που δεν τηγανίστηκε.

«Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μία μικρή πατάτα. Όταν γεννήθηκε της είπαν ότι ήταν πολύ όμορφη και διαφορετική, και ότι αυτό θα έκανε την ζωή της ξεχωριστή. Πράγματι, ο καλλιεργητής ποτέ δεν την πούλησε. 
"Εσένα θα σε δώσω μόνο αν σε ζητήσουν" της είπε, όταν τις πήγε στο παζάρι. Και την απώθεσε στον πάγκο του. Πήρε θάρρος η μικρή πατατούλα που σώθηκε και θρονιάστηκε πάνω-πάνω στις άλλες, και πούλαγε μούρη στους διαβάτες. Πολλοί την κοιτούσαν γιατί το σχήμα της κάτι τους θύμιζε, αλλά ήταν τόσο κουρασμένοι που δεν θυμόντουσαν τι τους θύμιζε ακριβώς. Πέρασαν μέρες έτσι πολλές.
Όταν όλες οι άλλες πατάτες πουλήθηκαν, έφτασε κι η ώρα να γυρίσει ο καλλιεργητής στα χωράφια του. Πήρε την μικρή πατατούλα στα χέρια και την κοίταξε τρυφερά, «Καημένη μου» της είπε, «κανείς δεν σε πρόσεξε..», και κοίταξε αν μπορούσε να την βολέψει κάπου.
Μα ήταν τόσο φορτωμένος που δεν υπήρχε μια μικρή σπιθαμή στην τσέπη του για να χωρέσει η πατατούλα. Τότε κοίταξε γώρω του. Την ώρα που ύψωσε το χέρι, περνούσε ένας κατάκοπος γέροντας, «Μην την πετάξεις» τον πρόλαβε, «δώστην μου σε παρακαλώ, θέλω να την χαρίσω σε κάποιον». Χάρηκε ο καλλιεργητής, χάρηκε και η πατατούλα.
Το μικρό της σχήμα άλλαξε χέρια και ο γέροντας την κράτησε τρυφερά στις χούφτες του. «Τώρα να δεις πού θα σε πάω» της είπε χαρούμενος. Η πατατούλα δεν έβλεπε πού την πήγαινε, πάντως την πήγαινε κάπου. Μέρες ταξίδεψαν μπορεί και μήνα. Τις νύχτες τις ξεχώριζε από τα άστρα και τις μέρες από τον ήλιο στον ουρανό. Κάποτε φτάσανε κάπου. Ο γέροντας την πλησίασε στο στόμα του και την φίλησε τρυφερά, μετά την ακούμπησε κάπου. Η πατατούλα αισθάνθηκε να κρυώνει. Μετά ο γέροντας έφυγε.
Πέρασαν μήνες και μήνες. Η μέρα σηκωνόταν και την ζέσταινε και η νύχτα έπεφτε και την ψύχραινε. Πέρασαν και εποχές, την καταλάβαινε την αργή αυτή αλλαγή. Κάποια μέρα άκουσε θόρυβο. «Φέραμε και τον παππού, γιαγιά» άκουσε. Μετά θόρυβο, θόρυβο, κάποιες κουβέντες και ξανά σιωπή.
Λίγους μήνες μετά η πατατούλα δεν αισθανόταν καλά. Δύσκολη η ανάσα της, βαρύ το βλέμμα της, σαν βουλωμένα τα αυτιά της. Μόνο το αεράκι φάνηκε να αυξάνεται πάνω της. Ήταν φορές που την τραμπάλιζε κιόλας. Ξάφνου μία μέρα μαύρισε ο ουρανός και σηκώθηκε μεγάλο αγιάζι. Η πατατούλα αισθάνθηκε κάτι να την παρασέρνει, προσπάθησε να πιαστεί αλλά δεν είχε χέρια, προσπάθησε να φωνάξει αλλά δεν είχε φωνή, σφάλισε τα μάτια της αλλά ήταν ήδη κλεισμένα. Κι αφέθηκε να πάει όπου την πήγαινε αυτό που την κυβερνούσε. Μετά σιωπή. Τίποτα.
Ένα χρόνο μετά, «Κοίτα μαμά!» είπε ένα αγοράκι, «ένα μεγάλο λουλούδι ανάμεσα στον παππού και την γιαγιά!». Η πατατούλα σαν να ξύπνησε από αυτή την φωνή, και χάρηκε που ήταν ζωντανή. Περισσότερο χάρηκε που άκουσε ότι ανήκε σε δύο, αυτό ίσως εννοούσαν όλοι όταν της έλεγαν ότι ήταν ξεχωριστή, το σχήμα της ήταν για δύο! 
Και ήταν ξεχωριστή, γι' αυτό και για χάρη της φτιάχτηκε τούτο το παραμύθι! 

Ποιός θα την θυμόταν άμα είχε φαγωθεί, θα ήταν μια ακόμα πατάτα. Χάρη στο παράξενο σχήμα της σώθηκε και απέκτησε νέα ζωή. Θα δώσει και νέα ζωή. Μικρές πατάτες στο ίδιο σχήμα θα γεννηθούν. Και ίσως κάποτε, ίσως, κάποια από αυτές καταφέρει να ανήκει. Αρκεί κάποιος -σαν τον παππού- να θέλει να την χαρίσει. Κι αν είναι πολύ τυχερή, αυτός που θα την ξεχωρίσει για αυτό και μόνο που είναι, δεν θα είναι μόνος, κι έτσι θα ανήκει σε δύο. Γιατί αυτό το σχήμα όταν χαρίζεται, άμα χαριστεί σωστά, ανήκει σε δύο. Τούτο ήταν το νόημα, το να χαρίζεις σωστά, αυτό είναι που δεν θυμόντουσαν όλοι εκείνοι που περνούσαν από τον πάγκο, και την έβλεπαν, και δεν ήξεραν τι θα μπορούσαν να την κάνουν... 
Και έτσι, έζησε η πατατούλα καλά - κι εμείς, ακόμα καλύτερα...»

- Μα, μια τέτοια πατατούλα δεν χάρισες μπαμπά κι εσύ στην μαμά; 
- Ναι αγαπούλα μου, για τέτοιες πατατούλες γράφτηκε αυτό παραμύθι! Όταν μεγαλώσεις κι εσύ, θα ψάξεις και θα βρεις μία που θα σου αρέσει, κι αν είσαι τυχερή θα γνωρίσεις κι αυτόν που θα θέλεις να την χαρίσεις.
- Κι αν δεν βρω τέτοια πατατούλα μπαμπά;
- Θα βρεις φασολάκι. Το σχήμα που χαρίζεις μετρά. Να "έχεις μαζί" με τον άλλον. 
- Θα το ξέρω το σχήμα μπαμπά;
- Θα το ψάξεις καλή μου, όλοι ψάχνουμε τι θέλουμε να μοιραστούμε.
- Και αν δεν έχω βρει αυτόν που θα θέλω να το χαρίσω;
- Θα περιμένεις, απλά θα περιμένεις. 
- Πρέπει να τα έχω και τα δυο;
- Πρέπει να υπάρχουν και τα δυο για να το χάρισμα που θα κάνεις.
- Τι σχήμα είχε η δικιά σας πατατούλα μπαμπά;
- Μια καρδιά αγαπούλα μου, αλλά ήταν τυχαίο, θα μπορούσε να ήταν οποιοδήποτε ...
- Θα ήταν το ίδιο;
- Το ίδιο θα ήταν αν το σχήμα του χαρίσματος ήταν το ίδιο.
- Να αγαπάω πραγματικά...
- Ναι, και αυτό το σχήμα της δικής σου αγάπης είναι που πρέπει να βρεις. Θα σου τύχουν διάφορα και πολλά. Πρέπει να βρεις το δικό σου.
- Θα κουραστώ...
- Ίσως και όχι. Όσοι δανείστηκαν, είπαν ότι δεν ήταν το ίδιο.
- Δεν κουράστηκαν όμως!
- Κουράστηκαν. Μετά. Γιατί έζησαν κάτι που δεν ήταν δικό τους.
- Είμαι μικρή ακόμα μπαμπά έτσι δεν είναι;
- Πράγματι είσαι ακόμα πολύ μικρή.
- Προλαβαίνω να κοιμηθώ απόψε, έτσι δεν είναι;
- Έτσι είναι. Έχουμε καιρό και να ξαναδιαβάσουμε το παραμύθι. Θα διαβάσουμε όλα τα παραμύθια που θα χρειαστεί για να θυμάσαι καλά όταν μεγαλώσεις, ότι όλα τα πράγματα και όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Και ότι και τα σχήματα που τους συνδέουν δεν είναι ίδια. Για να μπορείς να τα διακρίνεις. 
- Τα σχήματα στα φασολάκια και στις πατάτες έ;
- Ναι, να ξέρεις ποιά θέλεις και γιατί.
- Για την αγάπη τα λέμε όλα αυτά μπαμπά;
- Ναι, για την αγάπη.



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το παραμύθι γράφτηκε προς τιμήν μιας πατάτας με αυτό το σχήμα. Το ότι υπήρξε πραγματικά η πατάτα είναι γεγονός, το διαβεβαίωσε σε μένα ο ίδιος ο παραγωγός της. Τα υπόλοιπα είναι μυθοπλασία και δεν σχετίζονται με υπαρκτά πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Όσο για την πραγματική τύχη της, ξέφυγε την πώληση και το τηγάνι, και ο παραγωγός της (ας πούμε ότι βρέθηκε τελικά χώρος στην τσέπη του), όταν επέστρεψε στα χωράφια του (συνεχίζει το παραμύθι) την ξαναφύτεψε, με την ελπίδα ότι το σχήμα της θα αναπαραχθεί. Το ίδιο έκανε και με άλλες πατάτες που έτυχε να έχουν άλλα ιδιαίτερα σχήματα, όπως αστέρι και σύννεφο. Το ίδιο έκανε ξαναφυτεύοντας καρπούς με παράξενα σχήματα από άλλα ζαρζαβατικά του. Για να διαιωνίσει το διαφορετικό και να βοηθήσει τους ανθρώπους να θυμηθούν την διαφορά.

Σταυρούλα Πανοπούλου 07.2011