Σελίδες

καλή μου βαρύτητα



 Καλή μου βαρύτητα...
.

"- Ανάποδα τα πράγματα σήμερα φίλε μου"
Έτσι "μεταφράζουμε" ότι σκέφτεται το γατάκι, για να γελάσουμε εμείς οι άνθρωποι που δεν "ξέρει" το γατάκι ότι τα πράγματα μπορούν να είναι σε μία και μόνο σωστή θέση, λόγω βαρύτητας.

Κι όμως. Άλλο θέμα είναι η βαρύτητα και άλλο η εικόνα κανονικότητας του κόσμου.
Τι βλέπουμε "με" την βαρύτητα, ότι τα πόδια είναι κάτω και ο ουρανός επάνω. Σίγουρα;
Θα μπορούσε να είναι ένας κόσμος που όλοι πιανόμαστε από το πάτωμα και κρεμόμαστε προς το “κενό”; ή που περπατάμε στο πάτωμα με το κεφάλι να καλοζυγιάζεται στον ουρανό;
Ναι, υπάρχουν όλα τα σωματαισθητικά ερεθίσματα που νοιώθουμε ότι δεν γίνεται το προηγούμενο, η "εικόνα" κανονικότητας όμως;

Σε πειράματα* που έγιναν, σύντομα ο εγκέφαλος έβλεπε σαν "κανονικά" πράγματα που ήταν "ανάποδα" (έτσι όπως το ορίζουν οι νόμοι, οι όροι και οι ορισμοί που εμείς φτιάξαμε). Και τούτο σύντομα, όχι σε μία ζωή ή με χρόνια εκμάθησης. Αυτό σημαίνει πολλά, κύρια ότι η κατανόηση μας είναι ευέλικτη. Η εικόνα ότι περπατάμε στην γη που είναι "κάτω", εύκολα κάνει "κάτω" το "επάνω", και η ζωή συνεχίζεται με αντεστραμμένο είδωλο.

Παράδειγμα ανάπτυξης αυτής της ευέλικτης δραστηριότητας του εγκεφάλου μας, είναι η τρομερή ικανότητα -συνήθως των εκπαιδευτικών, να διαβάζουν ανάποδα τα κείμενα. Δεν σας έχει φανεί παράξενο ότι ελέγχουν το γραπτό του μαθητή από την θέση τους, ενώ κάθονται απέναντί του;

Έ, πολλά τέτοια κάνουμε, και μας φαίνονται κανονικά, και μόνο το ότι το γατάκι βλέπει ανάποδα τον κόσμο του, μάς φαίνεται αστείο... Ας μην το κάνουμε πιο δύσκολο και μιλήσουμε για ιδέες, γιατί εκεί κι αν γίνεται ευκολότερο το "πάνω-κάτω-του-δικού-μου-νόμου-το-σωστό".

Τέλεια η φωτογραφία** με το γατάκι, ιδανική για να τραβήξει την προσοχή, και να μου δώσει την ευκαιρία να σας μιλήσω για τις καταπληκτικές ικανότητες του εγκεφάλου και την ευπλαστότητα της "κατανόησής" μας για τον κόσμο.

Και αφού θαυμάσαμε τις υπέροχες ικανότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, ας αναφερθούμε και στον κόσμο των ιδεών, με τις οποίες οι (υπέροχες) συνάψεις του εγκεφάλου μας, χτίζΟΥΝ ανώγια και κατώγια "κόσμου", σε μια προσπάθεια να ορίσουν το "κανονικό" και το "ανάποδό" του.

Ιδέες, με βαρύτητα -όπως λέμε. Ποια είναι η αλήθεια τους που τόσο επιθυμούμε; Αντέχουν οι ιδέες να σηκώνουν το βάρος του κόσμου; Κάθε ιδέα εκφράζει την εποχή και την γνώση της, και εκφράζει περισσότερο εμάς, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, παρά τον ίδιο τον Κόσμο.

Την κατασκευαστική ικανότητα των ιδεών -και όχι μόνο το εύπλαστο τους δεν θέλουμε να το δούμε. Προτιμούμε να  τις αντιμετωπίζουμε σαν φυσικά μεγέθη, για να έχουν νόμους που τις διέπουν, ώστε να παράγουν νόμους καθώς θα επιβάλλονται, όταν η "βαρύτητά" τους είναι μεγαλύτερη.

Τα κάνουμε εμείς όλα αυτά; Δεν ξέρω. Βλέπω μόνο ότι με ιδέες ζούμε τον κόσμο, και με ιδέες μαλώνουμε για αυτόν, λες και δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε από το να προσδιοριζόμαστε με άνω|κάτω|αριστερά|δεξιά|πλάγια|διαγώνια -αλλά "σωστές" ιδέες, λες και μιλάμε για κάτι ελέγξιμο και πραγματικό, όσο ομολογουμένως άλλωστε είναι για ό,τι τα αφορά, η βαρύτητα (g) στην Φυσική.

Ο κόσμος μας, η κατανόηση αυτού που "είναι", βασίζονται σε ερμηνείες των ιδεών μας.
Οι ιδέες μας είναι μια προσπάθεια να αντιστοιχίσουμε αυτό που φαίνεται με αυτό που είναι.
Πρέπει να γίνουν πειράματα για να ΤΟ καταλάβουμε και να ΜΑΣ κατανοήσουμε;
Ή, (αληθινά ευφυείς), αντέχουμε την σχετικότητα των ερμηνειών μας για τον κόσμο;
Ή [cut]: "Ανάποδα τα πράγματα σήμερα φίλε μου"  -αυτό λέει μόνο το catάκι ντεεε...:)))

Προσωπικά, είμαι ανοιχτή σε κάθε ανάγνωση -άλλωστε εγώ τις έφερα όλες εδώ, σαν δροσερό αεράκι, για να αλαφρύνει λιγάκι η βαρυτική σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τόσο τις αισθήσεις μας όσο και τις κατανοήσεις μας...

 Σταυρούλα Πανοπούλου 06.2014