Σελίδες

Η ταυτότητα ενός αριθμού

Εξιστόρηση




Η ταυτότητα ενός αριθμού


(επώνυμο νούμερο;

Το τηλέφωνο χτύπησε. Στην οθόνη εμφανίστηκε άγνωστο νούμερο. Τα δύο ενδιάμεσα κρίσιμα ψηφία έδειξαν βόρεια προάστια.
«Παρακαλώ;»
«Καλημέρα σας, θα μπορούσα να μιλήσω με τον κύριο Νίκο;». Η φωνή ανήκε σε άνθρωπο μεγάλης ηλικίας. Τις γνωρίζεις αυτές τις φωνές. Χαιρετούν πριν ζητήσουν, ο τόνος τους ήρεμος, σαν να έχουν χρόνο για την αιωνιότητα, σαν να αναζητούν την αιωνιότητα σε όλα όσα κάθε μέρα κάνουν.
«Ποιόν κύριο Νίκο;», ρώτησα, περισσότερο για να βεβαιωθώ και λιγότερο γιατί υπήρχε ένας Νίκος στο σπίτι μου.
«Τον κο Καλούδη», απάντησε ήρεμα πάλι η φωνή.
«Ο κος Καλούδης είχε πράγματι αυτό το νούμερο παλαιότερα, από το '96 το έχω εγώ...» είπα και σιώπησα - αποσιωπώντας το σημαντικότερο «λυπάμαι που δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο σήμερα».


Παλιά έπιανα κουβέντες με τέτοιες φωνές, περισσότερο για να γευτώ το νέκταρ που η ζωή τους αφήνει στην ευγένεια εκφοράς λόγου και στην χρήση της γλώσσας, κάτι που δεν κρύβεται ακόμα και όταν καλείς ένα πρόσωπο σε έναν αριθμό. Οι φίλοι του κύριου Νίκου είχαν όλοι τέτοιες φωνές. Σήμερα σιώπησα στο σημείο ακριβώς που παλαιότερα θα τους πρότεινα να επικοινωνήσουν με τις «πληροφορίες». Βλέπετε «τότε» τα νούμερα άλλαζαν κατόχους σύμφωνα με τις μετακινήσεις μας από την μία περιοχή στην άλλη. Το ότι έπαιρνες ένα νούμερο δεν σήμαινε κάτι περισσότερο από το ότι μετοίκησες ή μετοίκησε σε άλλη γειτονιά. Φυσικά και τότε υπήρχε η γειτονιά των αγγέλων, αλλά το δικό μου νούμερο το είχε κάποιος που ζούσε. Το είχα δει στην καρτέλα όταν έγινε η αλλαγή. Νίκος Καλούδης, δημοσιογράφος, ημερομηνία γέννησης σαν τον πατέρα μου. Τότε, ήταν σπάνιες οι τηλεφωνικές γραμμές και άμα πέθαινε κάποιος το τηλέφωνο το έπαιρναν οι συγγενείς, μην χαθεί το τηλέφωνο έλεγαν και το εννοούσαν. Ήταν σαν το νούμερο να ήταν μέρος του γενεολογικού δέντρου της οικογένειας… Πόσο γρήγορα έγιναν όλα. Οι γραμμές αυξήθηκαν, τηλέφωνο παίρνεις πλέον σε δύο μέρες, και μάλιστα διατηρείς το νούμερο που είχες σε όποιο σημείο της χώρας και αν ήσουν. Δεν λέω ότι κάτι από αυτά ήταν καλό ή κακό, τα αναφέρω μόνο και μόνο για να πω ότι τα νούμερα κάποτε είχαν αναφορές και σαν ταυτότητα είχαν πάντα να πουν κάτι.

Τα πρώτα χρόνια λοιπόν, που ζητούσαν τον κύριο Νίκο, έλεγα σε όλες αυτές τις ευγενικές φωνές να πάρουν τις πληροφορίες και να αναζητήσουν το νέο του νούμερο. Τώρα; Τώρα που οι τηλεφωνικές εταιρείες είναι πολλές, ποια να τους προτείνω; ούτε εγώ δεν ξέρω τα νούμερα των πληροφοριών τους - και κύρια τα χρόνια που πέρασαν είναι πολλά, δεν ξέρω καν αν θα πρέπει να τους γεννώ ελπίδες ότι ο κος Νίκος ζει και είναι θέμα δικής τους ικανότητας να τον βρουν…
Ο κος Νίκος… δημοσιογράφος σε σύνταξη το 1996… Η ταυτότητα του τηλεφώνου μου ήταν από καλή γενιά. Έτσι το λέγαμε τότε, για να το αντιδιαστείλουμε από την  τύχη του να πάρεις ένα νούμερο με ταλαιπωρημένο παρελθόν. Και μην μου πείτε ότι δεν υπήρχαν τέτοια, έζησα μία τέτοια αλλαγή με πρώην νούμερο αστυνομίας, ξέρεις τι είναι να σε ξυπνάνε μέσα στο βράδυ; Να χτυπάει το τηλέφωνο και να φοβάσαι να το σηκώσεις γιατί εκτός του ότι θα έπρεπε να τους δώσεις άμεσα το σωστό νούμερο, είχες να αντιμετωπίσεις και το άγχος του άλλου που θες δεν θες θα σου μεταβίβαζε;

Θα μου πείτε τι ασχολείσαι τώρα με αυτά. Πες «δεν υπάρχει κος Νικος εδώ» και κλείσε. Όχι, λυπάμαι που δεν ξέρω καν αν ο κος Νίκος είναι καλά, για να καθησυχάσω αυτές τις φωνές από το δικό του παρελθόν που τον αναζητούν για να μάθουν νέα του και να επικοινωνήσουν μαζί του. Ο κος Νίκος ήταν σπουδαίος άνθρωπος, αυτό φάνηκε από όλους όσους τον αναζήτησαν, ήταν όλοι ευγενικοί και τον ήθελαν για να επικοινωνήσουν κάτι, όχι για κάτι. Τέτοια και η σημερινή φωνή…

Σήμερα, έχω την αίσθηση ότι είναι η τελευταία φορά που ζήτησαν τον κο Νίκο σε αυτό το νούμερο, η προηγούμενη ήταν εφτά χρόνια πριν...

- Κε Νίκο σήμερα σας ζήτησε ένας φίλος σας, ντράπηκα να ρωτήσω ποιος, άλλωστε δεν ξέρω πού είσαστε για να σας το πω... Χρησιμοποιώ το τελευταίο ανακοινώσιμο νούμερο του τηλεφώνου σας, και το κρατάω επώνυμο για εσάς, για μένα, για την ζωή μας που δεν είναι μόνο αριθμοί. Είναι διαδοχικές ταυτότητες όσων τα χρησιμοποίησαν, ο επόμενος δεν μπορεί να αγνοήσει τον προηγούμενο και είναι εκεί για να δίνει πληροφορίες για την αλλαγή ταυτότητας του αριθμού. Εύχομαι να είσαστε καλά, όπου κι αν είσθε…
- Ξέρετε κε Νίκο, ζούμε σε μια εποχή που σε κάποιους χώρους για το σύστημα επικοινωνίας παραμένεις ένας ανώνυμος αριθμός. Τι σας λέω όμως. Καλύτερα που δεν το ζήσατε, μα κι αν το ζείτε είμαι σίγουρη ότι διαφωνείτε με αυτή την χρήση των αριθμών.
- Γειά σας κε Νίκο Καλούδη, δημοσιογράφε και ακριβέ μου, που με τον τρόπο της ζωής σας δώσατε στο σημερινό μου τηλέφωνο τον σεβασμό που πρέπει να έχει ένα ανώνυμο νούμερο για να γίνει επώνυμος αριθμός, ένα καλό παρελθόν. Τουλάχιστον για όσο ακόμα οι αριθμοί μπορούν να δημιουργούν ή να διατηρούν ίχνη από την ταυτότητα της ανθρώπινης ζωής που τους χρησιμοποίησε και σαν άρωμα ανεπαίσθητα να την φέρουν.


Σταυρούλα Πανοπούλου 07.2012




Εικόνα από http://pammet.blogspot.gr/2011/09/blog-post_1383.html